"Oma snijdt het wel even, geef je bordje maar hier". Ik zit in de achterkamer van mijn oma Annie, aan de Parkweg in Groningen. De tafel is keurig gedekt met het familiebestek en twee porseleinen borden. Op een onderzetter midden op de tafel staan rode stoofpeertjes, een dekschaal met kruimige aardappelen en een schaaltje jus. Ze neemt mijn bordje over en gaat zorgvuldig met haar mes door het malse vlees heen.
Het huis ruikt heerlijk naar suddervlees en peertjes, de glimmende zwarte kachel snort en de kleine transistor radio speelt zachtjes. Alles is zo vertrouwd.
Het schilderij met het liggende meisje in het gras, de oude rookstoel bij de schoorsteenmantel, het dressoir met het bloemetjes servies, de ingelijste foto van de opa die ik nooit heb gekend, ik zie het allemaal voor me.
De logeerpartijen bij oma waren altijd een feest. Ik sliep op mijn vaders oude kamertje en kon uren kijken naar de grote langwerpige zwart-wit schoolfoto die boven mijn bed hing en waar hij op stond met een scheve pony.
's Ochtends kroop ik bij oma in het grote lits-jumeaux en kreeg een klein slokje van de diksap die altijd in een glaasje op haar nachtkastje stond. Dan nestelde ik me tegen haar aan en zongen we kinderliedjes en vertelde ze over vroeger, toen mijn vader en mijn tante nog klein waren. Ik luisterde ademloos naar haar verhalen en besefte toen nog niet dat ik ooit groot zou worden en haar zou moeten missen.
Met de geur van draadjesvlees haal ik haar telkens even terug.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten