Lemmer, 09.15 uur.
"Ik kan er niet uit door al die meuk!"
Valerie wurmt en kronkelt zich uit haar ruim twintig jaar oude bolide die al een jaar staat te verstoffen in de tot de nok toe volgepakte garage in Lemmer nadat ze met een enorme aanloop van knopjes draaien "goh, is dit nog een choke?', en 'jee, zit hier ook nog een hendeltje?" heeft geprobeerd de motor te starten. "Nee, hij doet het niet, hij klikt alleen maar!", heb ik net angstig en met afgewend hoofd geroepen. Ik heb me tijdens haar startmanoeuvre uit voorzorg maar midden op de oprit gepositioneerd, doodsbenauwd dat er iets gaat ontploffen. "Ik zit vast!" klinkt het even later benepen uit de tjokvolle garage, "zet die fietsen eens aan de kant!". Als ik langzaam tevoorschijn kom en mijn hoofd om de hoek steek, grimast ze "jemeg, het is geen bom of zo". Na veel schuif-, verplaats-, en propwerk van meuk en nog eens meuk, hangen we samen over de inmiddels omhoog gezette motorkap gebogen. Waar we precies naar kijken weten we zelf ook niet, maar dat het blik op wielen er geen zin in heeft is duidelijk. "Kijk, ik heb zelfs gisteren nog de accu aan de lader gezet", zegt ze trots "Ken heeft me via Skype nog uitgelegd van min en plus". Terwijl ik wat naar de zwarte krochten onder de motorkap zit te turen valt mijn oog opeens op het metertje van de acculader die zieligjes op nul staat. "Volgens mij is de accu kapot", zeg ik met een blik die ik ken van automonteurs. "En nu?" zucht mijn zusje, "hij moet vanmiddag voor de APK en ik moet hem ook nog uit de schorsing halen!". "We gaan eerst maar de accu door laten meten bij een garage, misschien doen we wel wat fout, voor hetzelfde geld moet je een nieuwe" ratel ik.
We kachelen weer terug naar Heerenveen, krijgen het bij verschillende postagentschapen niet voor elkaar de schorsing op te heffen en hobbelen vervolgens zwaar gefrustreerd maar met een nieuwe accu weer naar Lemmer. Als we duwend en trekkend de accu op zijn plek willen drukken, laat ik tot overmaat van ramp het klempalletje uit mijn handen vallen en horen we hem met een harde tik landen tussen de slangen en de dempers. Ook dat nog. Nadat een buurman ons tijdrovende, echter resultaatloze, 'Ed en Willem Bever' werk heeft overgenomen, met een magneet het klempalletje naar boven heeft gehesen en de motor eindelijk start, moet de auto nog worden ontdaan van, een zware rubberboot op het dak, een ladder tussen de wielen, en een arsenaal aan fietsen aan weerszijden. "Ben ik toch blij dat ie het doet, nu op naar de APK!", verzucht mijn zusje als ze triomfantelijk achter mij aan haar straat in Lemmer uit rijdt.
Heerenveen, eind van de middag, Kwik Fit calling, : "spreek ik met mevrouw Flynn, eh die auto van u, die is afgekeurd..!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten