Chaotische geluksmomenten (Schildweek 1979)

De dagen waren een aaneenschakeling van duffe ochtendtaferelen, opperste concentratie tijdens de  zeilwedstrijden en onbezorgde vrolijkheid cq kolderieke onbezonnenheid in de uren erna. Dat vertrouwde zooitje ongeregeld van camping Oan e Poel dat elk jaar weer kans zag met tenten, boten en voedsel neer te strijken op het kampeerterrein naast het kleine Groningse meer bij Schildwolde en de boel aldaar op zijn grondvesten liet trillen. We hadden een naam hoog te houden en een imago te verdedigen.  
Als de tenten waren opgezet, het proviand keurig in kratten in de hoek van de residentie van Siets was gepoot en de laatste instructies van de vertrekkende ouders door de open raampjes van hun auto's klonken kon het feest beginnen. Natuurlijk zouden we het niet te dol maken en om onze nachtrust denken, en "ja mam, we pakken af en toe een appel in plaats van chips". Maar toen ze uit het zicht verdwenen waren wisten we niet hoe snel we met zijn allen op de krakende zoute snacks moesten duiken, we toverden de maxiflessen cola tevoorschijn en zo lag binnen nog geen uur na het vertrek van onze gestructureerde ouders het terrein rond het illustere tentenkampje al bezaaid met lege chipszakken, half leeggedronken flessen waarvan de doppen in de tijd van een mum miraculeus genoeg al nergens meer te vinden waren en de wereld platgetrapte bierblikjes. Hoe heerlijk was het om in die onmetelijke chaos, zittend op de grond met de radio op standje 'vol', doodgemoederd een bord koude ravioli weg te prikken, onderwijl met 1 hand bladzijden Suske en Wiske om te slaan en tegelijkertijd grappen en grollen heen en weer te pingpongen. 
Ik ruik nog de geur van de aangebrande Suzi Wan nasi uit blik die in die jaren onlosmakelijk was verbonden met de Schildweek, ik zie de gele specie emmers weer voor me waarin we poogden onze vette en gigantische afwas glierend met een afwasborstel schoon te krijgen en ik voel boven mijn hoofd weer de pannenkoeken door de lucht suizen die Ronald en Sybrand na een mislukt baksel overgooiden. 
En ook al is mijn leventje nu geordend, gestructureerd en overzichtelijk, soms verlang ik stiekem heel eventjes naar die simpele chaotische geluksmomenten van toen....