'The Day After'.
We beleefden het als een soort van vacuüm dag. Het afscheid van Diddy blijft hier in huis nog zo voelbaar, we komen hem de hele dag in zoveel kleine dingen tegen, de ontelbare plukjes met witte haartjes in zijn mand, zijn halsband met het ijzeren riempje in de gang, zijn groene etensbakje in de keuken onder het fornuis.
Momenten van afscheid, van weemoed en verdriet in vele gradaties zijn me in de loop der tijd overkomen.
Ik vond in mijn pen en mijn schrijfblok menigmaal geduldige en troostende bondgenoten. Hele nachten brachten we samen door, de ene keer zat ik achter mijn bureau, een andere keer stond ik aan het raam in gedachten verzonken, soms een traan latend, over de bergen te turen en waande me geborgen in de armen van de donkere nacht.
Nu, zoveel jaar later, sta ik weer voor het raam, dit keer zie ik geen bergen, maar een doodnormale straat in Heerenveen, in een miezerige, regenachtige nacht.
Het gedicht "Aan het raam" dat ik in 1978 schreef past bij een dag als vandaag.
Aan het raam
Maan,
neem mij op
in uw domein
van donker en geheime
flonkerende twinkel
Breng mij naar
uw sterrenwinkel
Haal mij weg
bij 't raamkozijn
met kleuren die te scherp
mij zijn
Voeg mij in
in al uw pracht
laat mij zwart zijn
als de nacht.
Annet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten