"Wie gaat er mee naar Kleefstra, ik moet even weer wat materiaal hebben".
Er staat die middag om 1 uur een zeilwedstrijd van de plaatselijke zeilvereniging "Onder Ons" gepland en nu laat opeens de zool van een van Jacob zijn gymschoenen los. Gelukkig weet ie dat ie altijd zo klaar is bij Kleefstra, want hij draagt jaar in jaar uit dezelfde gympies. Gympies die hij ooit zelf op een dwaas moment "Kleefstra Specials" is gaan noemen, een benaming die ondertussen door de hele groep is overgenomen en die de mondhoeken van familie Kleefstra, die een minuscuul watersportzaakje in Terhorne runnen, bij elke schoenbestelling lichtjes doen krullen. Jacob kijkt de op de grond zittende kring jeugd ongeduldig rond en ziet dat Ton en Siets gaan staan. "Ik moet nog een nieuwe schoot en een harpje" zegt Ton die vervolgens op weg gaat naar de caravan van zijn ouders om geld te halen. "Mijn vaantje is kaduuk" moppert Siets, "als je even wacht, kom ik er zo aan". Als het clubje van drie compleet is, verheffen ook de anderen zich "wij gaan wel mee voor de gezelligheid...." en even later kachelt ons groepje richting het dorp. Nadat we eerst nog even de ijscoman achter het loketje van Het Schippershuis op stang hebben gejaagd, "het blijft lachen..", lopen we het smalle straatje in waar in het tweede pand van rechts het watersportzaakje van familie Kleefstra is gevestigd. Het ouderwetse verende koperen deurbelletje trilt hevig na als de laatste van ons de deur achter zich sluit. De winkel is meteen propvol, we vullen met zijn allen de ruimte van muur tot muur en staan als haringen in een ton te ginnegappen. Meneer Kleefstra wordt er bijkans zenuwachtig van en grijpt haastig achter de kassa naar de witte dozen met "Kleefstra Specials". Jacob probeert op de grond nog een plekje te vinden om te zitten en het schoeisel te passen. We schuiven allemaal gniffelend in. Voor Ton wordt een stuk schoot afgebrand en opgerold, een harpje gepakt en Siets vist een nieuw vaantje uit een schap. Met de gekochte spullen in een plastic tasje halen we nog even een patatje bij de snackkar bij de brug, door ons vanwege de lieve moederlijke uitbaatster "Moeke over de brug" genoemd, om dan in konvooi rennend naar de camping terug te gaan, onze boten op te tuigen en hopen dat we nog op tijd zijn voor de start .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten