"Mama, hou 'for god sake' nou eens op met dat eeuwige gesmeer met Nivea!" Sanne drentelt om me heen in de badkamer. Haar lange blauwe fluffie ochtendjas volgt haar gedwee, haar te grote beresloffen houden haar stimpestampende voeten nauwelijks bij en haar ongekamde haar wordt met een onooglijke roze klem bijelkaar gehouden. Op de plek waar haar gezicht zou moeten zitten, zie ik een glimmende bruine blubbermassa met daarin twee ogen die boosaardig mijn kant op kijken.
"Ja jij trekt volle zalen!" breng ik proestend uit. "Heb je het riool geïnspecteerd?" Ik voel een enorme lachbui opkomen. "Mama, doe niet zo ontzettend lollig, dat heet 'masker', daar heb jij zeker nog nooit van gehoord!" briesen de twee ogen. Het wordt tijd dat ik een stelling inneem."Nou, de schoonheidsspecialiste zegt trouwens altijd dat ik nog zo'n goeie huid heb", zeg ik uitdagend. "Pff, en dan zeg jij zeker doodleuk dat je alleen maar met Nivea aan het glieren bent, het kan toch niet waar zijn!", de ogen spuwen vuur. "Nou toevallig wel" antwoord ik met mijn kin in de lucht richting het moddergezicht.
Dan bedenkt Sanne opeens tot haar grote schrik dat ze door onze discussie de inwerktijd van het gezichtsmasker is vergeten bij te houden. Paniek, gevolgd door "mama dat komt er nu van!" Ze werpt me een venijnige blik toe en gaat als een bezetene met tonicjes en watjes in de weer om zich van het bruine masker te ontdoen.
Als het gezicht weer gewoon gezicht is, en dit keer glimt van een 'voedende' crème pakken we de draad weer op. "Mama, weet je wat voor jou nou goed zou zijn?," zegt ze belerend terwijl ze het laatste likje crème over haar jukbeenderen smeert en mijn gezicht op afstand bestudeert, "je moet
's avonds voordat je gaat slapen plakband op je gezicht plakken, tegen rimpels". Ze staat op, positioneert zich voor mij, raakt met haar rechter wijsvinger mijn voorhoofd aan en vervolgens het gedeelte tussen mijn ogen. Ik voel de tip van de dag al aankomen. "Kijk op deze plekken plak je voordat je naar bed gaat een paar flinke stroken plakband en 's ochtends trek je het er weer af". "Daphne Deckers doet het ook!", zegt ze ter aanvulling en om mij te overtuigen. Die avond sta ik voor de spiegel te hannesen met een rol plakband, wat een ellende. Als ik eindelijk als een soort strakke mummie de badkamer verlaat, springt er een hond op me af. Nou even knuffelen dan maar, ja hoor, een lange strook plakband, waarvan een klein stukje blijkbaar los zat, plakt vast aan de hond, ook dat nog. Tijdens het behoedzaam uitkleden verdwalen er toch nog een paar plakstroken in mijn kledingstukken, lekker dan.
's Ochtends heb ik het merkwaardige gevoel dat ik in een wringer heb geslapen. Ik loop naar de badkamer en kijk hoopvol in de spiegel.....
Mijn rimpels zitten er nog en mijn wenkbrauwen zijn ongevraagd geëpileerd......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten