"Annet vergeet je kaart niet!" Mijn moeder die in de keuken aan het redderen is, hangt nog gauw even het touwtje om mijn nek met daaraan mijn lidmaatschapskaart van IJsvereniging Scharlakenhof. De kaart met mijn foto bengelt aan een grote veiligheidsspeld. Ze heeft de lange veters van mijn kunstschaatsen al aan elkaar geknoopt en mijn dikke wanten op de glimmende zwarte keukenkachel voorverwarmd. In mijn schaatsen zitten standaard de geitenwollen sokken die mijn oma heeft gebreid en ook de muts met het ronde franje bolletje die ik diep over mijn oren trek en de gestreepte das zijn van oma's hand. Ik pak de warme wanten van de kachel, hang mijn schaatsen om en duik de witte wereld in.
Buiten is het schitterend, de plaksneeuw knispert onder mijn laarzen, mezen en roodborstjes voeren hun sierlijke acrobatiek uit aan de pindastrengen in de voortuin, de inwitte sneeuw doet pijn aan mijn ogen.
Alle buurkinderen zijn vol van de schaatspret. Carla, Tineke, Flip, Jaap Olthof, Meindert, Jaap en Roel, de hele blups staat al te popelen om naar de ijsbaan te gaan. Stuk voor stuk gehuld in duffelse jassen of houtjetouwtjes, Friese doorlopers, kunstschaatsen of noren stoer om de nek en de lidmaatschapskaarten van de ijsvereniging fier op de borst. Zo hobbelt ons Berkenlaan cluppie in ganzenpas naar de plaatselijke ijsbaan naast het Geertsma's Bos. Via de sportvelden die we kennen als onze broekzak snijden we een heel stuk af, we gaan harder lopen als we de muziek horen die door de luidsprekers galmt en het ijsbaan geroezemoes dichterbij komt. Diep in onze zakken brandt een kwartje voor een glaasje hete kwast in de verwarmde houten keet.
Eenmaal langs de controle rennen we naar de houten banken en ontwarren de veters van onze schaatsen. De geitenwollen sokken komen tevoorschijn, ik trek de veters van mijn kunstschaatsen strak en haak ze telkens kruislings achter de twee verticale rijen ijzeren klemmetjes. Anderen strikken de leren bandjes van hun houtjes. Als iedereen zijn schaatsen onder heeft stappen we voorzichtig op het ijs, even voelen hoe het glijdt.
Even later zwieren we over de baan, hangen in een lange sleep achter de veegwagen of zitten met rode konen in de verwarmde houten keet met onze handen om een glas hete kwast.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten