Er is geen bordje in Terhorne waar ik meer associaties bij heb dan deze van "Louwer om 'e tun".
"Hou mijn rugzakje eens vast Niels, ik ga even een foto maken" zeg ik terwijl ik mijn rode rugtas naar Niels gooi en hem meteen maar de hondenriem geef waar Pip aan zit te trekken omdat ie weer eens zo nodig tegen een kalf van een hond moet blaffen die hem op zijn beurt snokkelig aanstaart.
Terwijl Niels worstelt met hond en rugzak steek ik de straat over en richt mijn camera op het bordje dat zoveel herinneringen naar boven haalt.
Hoeveel ondeugende voetstappen heb ik hier liggen, in dit lommerrijke laantje waaraan omstruikte huizen met wilde bloemen verscholen lagen en een klein stroompje met een krakkemikkig bruggetje de achtergrond vormden voor menig romantisch wandelingetje in de jaren 70.
Ik herinner me die lange zwoele zomeravonden, als de lucht nog nasidderde van een warme dag en de maan laag over de weilanden kwam. Dat waren de momenten dat we zo tegen het einde van de avond "even het schelpenpad rondgingen". Na wat melig gekeet met bevriende stelletjes bij de pier op de strandcamping liepen we innig verstrengeld twee bij twee het romantische laantje in en poogden dan met veel kunst-, vlieg- en verstopwerk de anderen 'per ongeluk expres' kwijt te raken om uren later verfomfaaid weer op de camping aan te komen.
Als ik anno 2014 het enigszins verwaarloosde laantje in loop, dat inmiddels stijf tegen de nieuwe bebouwing aan ligt en zijn romantische aanblik en sfeer totaal lijkt te zijn verloren wordt de betovering als vanzelf verbroken en ben ik weer die dromerige vijftiger met volwassen kinderen en een kleinkind op komst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten