"Annet, trek AAAAN die fok, niet zo kinderachtig, het is je moeder niet!"
Hoe vaak hesen mijn vader en ik met zijn tweetjes aan de fokkeschoot als ik in mijn beginnersjaren na het overstag gaan net niet genoeg kracht had om het zeil strak te trekken.
"Zeilhandschoenen zijn voor mietjes!" schreeuwde ie boven de wind uit als ik tijdens het voor-de-windse rak met een van pijn vertrokken gezicht naar mijn beblaarde handen keek. Met een "daar krijg je eelt van" was voor hem de kous af. Hij verblikte of verbloosde niet toen we waren omgeslagen en blauw van de kou de wal op kropen. Evenmin gaf ie een krimp toen ik hem vlak voor het ronden van de boei in een rare manoeuvre per ongeluk een fokkeloet tegen zijn hoofd smeet en bijna een oog uitstak. Het hoorde er allemaal bij, dat is hoe ik het van hem heb geleerd en hoe hij het me inprentte. In de boot golden nu eenmaal andere regels dan daarbuiten. Eenmaal op de wal stonden er gewoon weer een vader en een dochter.
Een incident dat ik al lang vergeten was borrelde laatst toen we anekdotes aanhaalden opeens weer bij hem op. Hij nam, rechtop zittend in het hoge bed in de kamer, zijn leesbril af en zei met omfloerste stem "en weet je nog die keer dat je tijdens de wedstrijden op Goingaryp mijn leven hebt gered?" Ik zag aan zijn gezicht dat het hem nog steeds iets deed en schaamde me eigenlijk dat het voorval uit mijn herinnering was verdwenen terwijl hij er nog steeds zichtbaar moeite mee had. Ik schoof wat dichter naar hem toe en keek in zijn fletsblauwe ogen. "We waren omgeslagen, het zeil lag over mij heen, en ik lag onder water met mijn voet vast onder de rand van de zwaardkast" vertelt ie, zwaar ademhalend. Hij gebaart om wat water. Als ik hem het glas aanreik waarin een kleurig rietje dartelt vervolgt ie geëmotioneerd. "En toen heb jij me losgemaakt en naar boven gehesen, ik zal het nooit vergeten".
Zoveel banen samen voor de wind gevaren, zoveel halve-windse rakken met zijn tweeën euforisch in planee geweest en nu samen, loom en vol bezinning, laveren naar de einder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten