"Oh ja, ik heb vanmiddag ook nog een soort van ongeluk met mijn auto gehad" roept lief doodgemoederd richting de keuken nadat ie aan het eind van de middag bij me is gekomen, het eten al tijden achter de kiezen heeft en in de kamer op de bank zit te zappen met een cocktailtje voor zijn neus "Hoezo ongeluk...?!" bler ik verbaasd uit de keuken terwijl ik net bezig ben wat toastjes spul uit de koelkast te halen. "En dat zeg je nu pas?" Ik ruk een dienblad achter de pedaalemmer vandaan, knal daar de hele handel op en stiefel ermee de kamer in. "Wat is er gebeurd dan, heb je ook schade?" en ik zet al pratend het dienblad met de toastjes en het schaaltje garnaaltjes in mijn ongeduld net iets te hard op tafel.
Lief kijkt me aan alsof ie zeggen wil, "mens, waar maak je je druk om", vult heel rustig een toastje met garnalen en houdt het mij galant voor. Eventjes kijkt ie bedenkelijk, maar dan klaart zijn gezicht op "Nou nu je het zegt, ik heb wel wat van die nieuwe brede tape van je nodig, want dan plak ik mijn bumper even weer vast, anders hangt ie zo op de grond...".
Mijn mond valt open. "Het is toch niet te geloven hè, dat zit hier doodleuk te zappen en te happen, terwijl buiten je auto in de kreukels ligt! Ik wil NU je auto zien" zeg ik al knarsend op de garnaaltjes. Als we de oprit aflopen zie ik het blauwe blikken slachtoffer al staan. De bumper hangt tussen hemel en aarde, het glas van een van de koplampen, waarvan de lampen net vernieuwd zijn, is kapot en ik zie nog veel meer sporen van een ferme aanrijding. Ik draai mijn hoofd naar hem toe. "Sjonge jonge, hoe kun je zo rustig zijn, daar mag je dan wel heel wat meters tape tegenaan gooien schat".
De week erop zoekt lief naarstig naar een andere auto, want aan het blauwe brik is volgens kenners geen eer meer te behalen. Op een gegeven moment belt ie me helemaal verguld op "ik heb een andere auto gekocht, met alles erop en eraan, leren bekleding, kiepelbare stoelen, you name it". Het gaat mij het ene oor in en het andere uit. Het enige wat ik in mijn simplicity en tot zijn lichte geïrriteerdheid vraag is "wat voor kleur heeft ie?"
Als meneer in zijn bolide voorrijdt en ik, quasi geïnteresseerd, een 'vrouwelijk' kijkje neem op de achterbank, ontdek ik de koelkast.
Ik ben meteen weer bij de les. "Oh, daar past mooi een sixpack Radler in!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten