Haren.
'Trijntje Alberdina Fransina', zo heet ik echt, zei je vroeger altijd met gepaste trots.
En dan kon ik niet achterblijven en vertelde dat ik voluit 'Annette Wilma' heette, de vijflettergrepige naam die mijn ouders consequent plachten te gebruiken als mijn roepnaam, en waarmee ik aanvankelijk steevast de telefoon opnam, maar die mij na verloop van tijd toch net een tikkie te lang was. Raar dat zulke dingen me te binnen schieten nu ik deze foto in mijn oude album tegenkom.
Tineke Vos, het buurmeisje van de Berkenlaan, die met haar ouders, broertje en zusjes tegenover de familie Krans bij de ingang van het garageterrein en de sportvelden woonde. Hoeveel uren brachten we met zijn allen, samen met Flip, Meindert, Jaap en Roel en Jaap Olthof niet door op de 'berg', een enorme begroeide zandheuvel meteen links na het toegangshek van het sportpark, verscholen achter een hoge beukenhaag. Onze ouders vonden het maar niks, maar wij waren er niet weg te slaan, het was ons domein.
Als we door de beheerder van het sportpark, de heer Krans, voor de zoveelste keer gemaand werden weg te gaan, stoven we met zijn allen uiteen en doken achter een van de vele hoge heggen om, als de kust veilig was ons domein doodleuk opnieuw te betreden. We groeven er holen waarin we ons verschansten, bouwden er hutten en speelden cowboytje met geweertjes van afvalhout en spijkers die we bij de bouw van de nieuwe wijk 'De Esstukken' hadden gevonden.
Ach, en weet je nog, toen we wat ouder waren, die een na laatste garage op het garageterrein naast jullie huis waarvan Flip en consorten na veel gemorrel de hefdeur wisten open te krijgen en die we met de buurtjeugd vervolgens annexeerden als 'onze' garage. We sleepten er oude matrassen, dekens en een cassetterecorder heen, zetten er flessen met druipkaarsen neer, bietsten ergens lucifers en hadden er dan in het geniep met zijn allen een dolle middag of avond.
We zwommen 's zomers met de hele club in Appelbergen en fietsen 's winters in konvooi naar het Helperbad voor een paar uurtjes spetterend plezier in een galmende omgeving.
Wat een tijd, wat een jeugd, wat een heerlijke herinneringen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten