"Mama, heb je een parasol...?"
Sanne hangt met haar zwangere buik amechtig in een van de 'bankstellen' en kijkt over het Sneekermeer. Het belooft een hete dag te worden en op ons streekje aan het talud van de Strandcamping drukt de een na de andere campingbuur zijn parasol in de grond, of timmert met veel kabaal een ijzeren poot in de harde bodem. Op het meer gaan de eerste watertoeristen voor anker en in de verte bij de pier wordt al luidruchtig gezwommen.
Ik heb net een kopje koffie naast haar in het gras neergezet nadat ik het campingtafeltje heb ontruimd om plaats te maken voor het autopark van mijn kleinzoon.
James 'broemt' met auto's over het kleine campingtafeltje terwijl Pip schaduw zoekt onder de caravan en Niels in de voortent tv kijkt met het geluid net een tikkie te hard.
"Je gelooft het niet, maar ik heb een nieuwe parasol gekocht, helemaal geschikt voor hier, kan tegen een stootje, dikke buizen en een mega 'in de grond-timmer' poot", roep ik vanuit de caravan, waar ik net een pak koffiekoeken uit een kastje heb geplukt. "Speciaal voor jou en oma Mieke", voeg ik er nog aan toe. "Ik ga hem dadelijk pakken!".
Ik haast me om de koeken uit de delen en tover dan een in een oogwenk een grote lange plastic hoes met rits tevoorschijn met daarin een omvangrijke robuuste donkerblauwe parasol. "Had je niet gedacht he" , zeg ik nog triomfantelijk terwijl ik ga peuteren aan de hoes om het ritsje te pakken te krijgen. "Nee, ik dacht na die geknakte parasol van vorig jaar, dat je het vast was vergeten...." gniffelt zwanger bloedje.
Intussen heb ik de hoes los geritst en trek het zware gevaarte eruit. Het dichtgevouwen papiertje met de gebruiksaanwijzing valt op de grond. "Nou, het lijkt me niet dat we die nodig hebben..." klinkt er uit het bankstel. "Gewoon, 2 buizen in elkaar schroeven en hup in de poot, hoe moeilijk kan het zijn!", gaat zwanger bloedje verder.
"Precies..... TWEE buizen...", zeg ik en ik hou de plastic hoes nog eens goed op de kop en schud hem uit. Ik denk nog : "het zal toch niet...?"
"Je gaat me toch niet vertellen dat je een buis mist he mama....?" Sanne is met haar dikke buik met veel pijn en moeite opgestaan uit het bankstel en fronst haar voorhoofd terwijl ze naar de lege hoes koekeloert. Mijn gedachten worden blijkbaar gelezen...
We schudden, we kijken nog eens goed, we denken nog dat die ene buis in de hoes wellicht uitschuifbaar is...... Maar nee hoor, er zit geen beweging in.
"Nou, das dan fraai!", brengt Sanne uit terwijl ze terug ploft op het bankstel, "vallen de mussen dood van het dak, zitten wij TOCH weer zonder parasol!"
Nadat de buren ons hun schaduwdoek hebben aangeboden, komt Niels ook even poolshoogte nemen. "Waarom staat die nieuwe parasol nog niet.....?"
Als zijn zus hem vertelt wat er aan de hand is, loopt hij hoofdschuddend en in zichzelf mompelend weg.
Ik vang alleen het veelzeggende woord, 'sukkel' op ......
Annet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten