Een beetje dom (2016)

"Is het handvat van de voordeur er nu ALWEER af?" 
Niels klost de kamer in met zijn zware werkschoenen en laat vanaf de gang een spoor van droge zandkluiten achter. "Ja sorry, mijn schuld dit keer, mompel ik boven de post. "Van de week maar even kijken of we dat ding er weer aan kunnen krijgen. Ik laat de sleutel anders wel aan de binnenkant zitten, dan kunnen we er makkelijker uit, nu we geen handvat hebben ". Ik sta op en maak aanstalten voor het avondeten. Het losse koperen handvat leg ik op de spiegelkast en ik noteer op mijn 'to do lijstje' : 'handvat voordeur'.
De volgende morgen ga ik om 7.30 uur naar kantoor. Ik trek de deur achter me dicht en duik de frisse ochtendlucht in, klaar voor een nieuwe dag.
Mijn bloedjes liggen op dat moment nog in diepe rust. Niels zijn koffiekopje staat klaar onder het Senseo apparaat, zijn brood is gesmeerd en afgedekt, Lucinde haar medicijnen liggen bij haar bord. Mijn werkdag kan beginnen. "Ik moet trouwens niet vergeten vandaag mijn nieuwe telefoonkaartje erin te doen aangezien ik per de 14e maart overga naar een andere provider", denk ik nog terwijl ik in m'n auto stap. De rest van mijn gedachten lossen op in de ochtendmist tijdens de 4 minuten durende rit naar de plaats van bestemming. 
Als ik om 1 uur middagpauze neem, rij ik nietsvermoedend naar huis en tref daar een opgewonden jongste bloedje aan. "Mammmmaaaa, waarom neem je je telefoon niet op, ik heb je wel 15 keer gebeld! Ik wou net je werk bellen. Ik heb anderhalf uur staan blauwbekken voor de deur, want jij had de sleutel aan de binnenkant laten zitten:  SUKKEL! Eerst trek je het handvat eruit, en nu dit weer!" De stoom komt uit haar oren. 
Opeens schiet me wat te binnen. "Oooh ja, mijn nieuwe kaartje moest er vandaag in, ik heb echt geen enkele oproep ontvangen. Sorry Muis." Haar gezichtsuitdrukking wordt langzaam milder. 
"Maar hoe ben je dan binnen gekomen?" vraag ik vervolgens sukkelig. "Nou dat was nog een heel gedoe, heb je even?" Ze komt weer wat bij. "Eerst wilde ik boven de garage op bed gaan liggen wachten tot jij kwam, met de elektrische deken aan, want ik had het stervenskoud. Maar uiteindelijk heb ik toch maar Fokko gebeld, want ja, JIJ nam niet op, en je kwam ook niet thuis, terwijl je de andere dagen om 12 uur pauze nam en net vandaag natuurlijk weer niet." 
"Hij heeft het hele bijkeukenraam eruit geboord en heeft zich daarna naar binnengewurmd en is op de droger geklommen" gaat ze met verheven stem verder. "Toen heeft ie de achterdeur voor me opengedaan. Maar ja, toen moest het raam er weer in. En mijn bijles kon dus ook niet doorgaan. Bedankt mama."
Als ze het nieuwe kaartje in mijn telefoon doet, stromen haar eigen berichtjes pas binnen : "ik kan het huis niet in!! ......"Je hebt de sleutel niet uit de voordeur gehaald!! ........."En de achterdeur is ook op slot!!! ...... "  "HOU VOORTAAN JE TELEFOON AAN!!!........"  "IK ZIT HIER AL EEN UUR!!..."IK HEB HET KOUOUOUD!!"    
Never a dull moment.....

    
Annet