Een mooie dag (pap 2014)

"Ik heb echt genoten op het water, het was heerlijk!"
De bleke gestalte op de achterbank van de sloep gaat met behulp van zijn stok staan en neemt de omgeving in zich op terwijl de zon zijn grauwe gezicht verlicht. "Wat kosten die huisjes hier eigenlijk?" vraagt ie happend naar adem en al wiebelend op weg naar het opstapje. "Pap, lullen en poetsen, stap eerst maar uit!" zeggen wij in koor, klaar om hem op te vangen als ie valt. "Jamie, weet jij de mastworp wel?" vraagt ie al hangend tussen hemel en aarde, met zijn stok bengelend om zijn pols, aan zijn kleinzoon die bezig is de boot vast te leggen."Die heb ik vroeger aan je moeder en je tante geleerd", vervolgt hij triomfantelijk terwijl we hem ondersteunen bij het op de wal stappen en hem begeleiden naar het terras waar een lounge bank voor hem klaar staat en waar hij, eenmaal neergestreken, zorgvuldig wordt ingesmeerd met zonnebrandcrème.   
Het blijft raar hem zo bleek en kwetsbaar te zien. Mijn vader die zomers altijd een diepbruine huidskleur had, de grapjesmaker, de zeebonk, de avonturier, hij die zo sterk was als een beer. Iets in zijn ogen verraadt de Pietje Bell van toen, iets in zijn blik is nog steeds ondeugend, iets in zijn houding straalt nog immer de autoriteit uit die hij was. "Volgende week ga ik die Bloempot eens de oren wassen!" zegt ie boos na het nippen aan een glas water. "Pap, die huisarts heet Bloemberg en geen Bloempot" corrigeer ik voorzichtig. "Hij heeft niet eens een titel!" moppert hij door. "Laten we maar gaan pap, het is al vijf uur, ik rij de auto voor" en ik maak aanstalten om op te staan. "Eerst nog even een foto van ons drietjes" zegt ie en hij trekt zijn beide dochters naast zich op de bank en slaat omslachtig een arm om ons heen. Ik realiseer me opeens dat het tientallen jaren geleden is dat wij met zijn drieën op de foto stonden. 
Als ik hem thuis breng en hij weer op zijn vertrouwde stekje zit, zijn stok veilig aan de stoel hangt en zijn leesbril binnen handbereik ligt zegt ie zachtjes "morgen om 11 uur in het ziekenhuis, voor die foto,  je blijft er wel bij he".