Eb mij
als het leven
kwetsbaar, broos
en pijnlijk wordt
of als de dagen
donker, zwaar
en eenzaam zijn
maar vloed mij
net zo lang
tot er nog golven
krullen om mijn
lijf en geest
vloed mij
tot de allerlaatste
spetter
de kleinste korrel
zand heeft meegevoerd
en spat mij pas
uiteen, als ik,
na zeeën van
geweest
de hartslag van
de horizon beroer.
Annet
Je bent niet
de vader
van mijn kinderen
noch de man
met wie ik
deelde de echt
geen feest
geen sluier
geen ring en geen "ja"
zullen verbinden
dat wat wij
nu zijn
maar we hebben
gevonden
zonder te zoeken
we zijn gevormd
door 't verleden
te laten
we hebben gekozen
elkaar
te behoeden
en de kern
van elkaar
te blijven raken.
Annet
Als ik naar je kijk
is de wereld
niet meer daar
schrikt geluid
me niet meer af
voelen zorgen
minder zwaar
als 'k je
in m'n armen wieg
liedjes zing
en troostjes bied
ebt alles wat mij
bezig hield
zachtjes weg,
m'n kleine lief.
Oma
Had ik
toen maar
die rust
en niet
telkens zorgen
die overdreven
onzekerheid
van,
"doe ik het goed?"
"waar leg ik de lat?'
en "hoe speel ik
het klaar?"
Was ik toen
die ik nu ben maar.
Annet
Ik denk
al steeds langer
dan een dag
niet aan jou
ik hoor
al steeds langer
je stem niet
in mij
maar ik merk
dat dat niet is
waar ik
je in vind
en ik weet
dat dat niet is
waar ik
je in zoek
maar in m'n bloed
en m'n adem,
m'n zweet en
m'n tranen
stroom je
door mij,
en vloeien
we samen.
Annet
Ik kijk
naar je handen,
de lijnen, het eelt,
ik herken
de vorm van je nagels
weer
om je mond
die de woorden zo lang
niet kon vormen,
en waaruit toch
klanken en zinnen
ontstonden
zie ik de jaren
die voorbij zijn
gevlogen,
ontwaar ik het kind
dat ik beschermde, geleidde
Ik kijk naar je benen,
ze gingen je dragen,
al was ik de enige
die daarin geloofde
De man die 'k nu zie
is het kind al ontgroeid,
voor jou heeft enkel het heden zin.
Maar ik, ik ga door, onvermoeid
want elk succes is weer een begin.
Mama
Opnieuw
uitvinden
wie ik ben
alle
schillen
afgepeld
zoeken
naar
de kern
huilen mag,
dat
helpt.
Annet
