Ik kijk
naar je handen,
de lijnen, het eelt,
ik herken
de vorm van je nagels
weer
om je mond
die de woorden zo lang
niet kon vormen,
en waaruit toch
klanken en zinnen
ontstonden
zie ik de jaren
die voorbij zijn
gevlogen,
ontwaar ik het kind
dat ik beschermde, geleidde
Ik kijk naar je benen,
ze gingen je dragen,
al was ik de enige
die daarin geloofde
De man die 'k nu zie
is het kind al ontgroeid,
voor jou heeft enkel het heden zin.
Maar ik, ik ga door, onvermoeid
want elk succes is weer een begin.
Mama
Geen opmerkingen:
Een reactie posten