Ik aai over haar ronde hoofd
en voel zachte haartjes onder mijn handen
ik slik de brok weg die naar boven komt
"...dat wij hierin moesten belanden..."
ik kijk van opzij naar haar mooie hoofd
dat ondanks de kuren en de medicijnen
nog steeds van haar is in wie ik geloof
en die geen ziekte klein zal krijgen
Ik schuif een mutsje over haar hoofd
en druk met mijn vinger een kus op haar wang
en als ze dan achter de rolstoel loopt
dan voelt teer geluk sterker dan angst
Annet
Ik loop
zonder voeten
raak nergens
de grond
mijn armen
klapwieken
zinloos
in het rond
ik kijk
in de verte
met ogen
van steen
ik huiver
van binnen
maar zien
doet het
geen.
Annet
"Mama, het ging goed
ik heb het gehad over de chemo
en over de leuke mutsjes
die ik straks ga dragen
Mama, het ging goed
ook al was ik eerst een beetje bang
maar ik heb alles verteld
en ze mochten alles vragen
Mama, het ging goed
en ze vonden de taart lekker
en ik mocht met de rolstoel door de gang
en de leraren kwamen uit hun klassen
Mama, het ging goed
morgen ga ik weer een uur
en overmorgen misschien zelfs twee
ik ga ze allemaal verrassen!"
Annet
Je baart
en schenkt
het leven
Je waant
je blij
met nageslacht
maar waar
je niet
over had
nagedacht
als dat gebeurt
en alles scheurt
en alles splijt
van binnen
dan is moeder zijn
de zwaarste taak
die je maar kunt verzinnen
Annet
De herfst heeft me beslopen
ik word geen kleur gewaar
Het vallen van de blaren
is me geheel ontgaan
De dagen van de week
ze glijden als brij voorbij
En zelfs de warmte van de zon
heeft nu geen vat op mij
Maar als straks weer de lente komt
5 maanden na vandaag
dan zal ik zijn wie ik toen was
weer voelen en weer stralen
En alles wat verloren leek
daar gaan we winst uit halen
Mama
"Mama, het komt goed
kijk ik loop al in het rond
ik zat al op mijn laptop
ik word echt weer gezond
Mama, het komt goed
je mag mijn haar wel wassen
nee de wond doet echt geen pijn
en ik kan al zelf weer plassen"
Ik streel haar jonge wangen
doorgrond haar bruine ogen
laat me vangen in haar lach
en durf het te beloven
"Ja Muis, het komt goed"
Mama
"Moet dat nou zo vlak voor mijn neus?"
"Jullie zijn hier in Heerenveen hoor, en niet in Haarlem!"
Lucinde die net door de openslaande deuren is komen binnenwaaien trekt een afkeurend gezicht, gooit haar tas op tafel, kwakt haar jas over een stoel en maakt dat ze wegkomt. Z'n zusje heeft haar hielen nog niet gelicht of Niels stiefelt gealarmeerd door het gekrakeel de keuken in en aanschouwt het tafereel voor zich.
"Wat doen jullie nou?'
Zwanger bloedje zit, of liever gezegd, hangt op een stoel terwijl papa in spe voor haar op zijn knieën zit te hannesen met haar zwangerschapsbroek, waarvan zij gedeelte 'onderbuik, cq kruis' niet meer in beeld heeft. "Dat ding zit veel te strak!", moppert bloedje die amechtig onderuit hangt en een poging doet iets van haar onderstel te zien."Volgens mij heb je 'm gewoon te klein gekocht", zucht Robert die wat zit te wurmen en een naadje probeert te pakken te krijgen. "Kun je 'm niet lostrekken daaronder, dan krijg ik weer wat lucht", kreunt bloedje. "Zal ik een schaar pakken?" vraagt Niels en maakt aanstalten om naar de bestek la te lopen. "Weet je wel wat die broek heeft gekost?" pruttelt mama in spe er lustig op los. "Ja, hallo, wat wil je nou dat ik doe? Of ik knip 'm los, of ik laat het zo." Robert neemt een diepe adem teug, staat op, laat de broek de broek, ploft op een stoel neer en werpt een lege blik in de krant.
Zwanger bloedje trekt koket haar truitje weer over haar buik en gaat over tot de orde van de dag. "Mama, je bent wel stand-by he voor als de weeën gaan beginnen, dat je dan naar Haarlem komt en dat je erbij bent?"
"Ja natuurlijk, maar die weeën kunnen wel een hele dag duren", spreek ik bemoedigend en als ervaringsdeskundige. "Maar geef me nog wel even het adres van het ziekenhuis, dan weet ik waar ik tegen die tijd heen moet" vervolg ik . Bloedje schuift wat heen en weer op haar stoel. "Ik heb al bedacht mama, als ik nou tijdens de bevalling onaardig doe tegen Robert, wil jij hem dan opvangen..?"
