"Ik moet nodig mijn douchecabine weer eens ontkalken".
"Ik vind dat toch wel zo'n heidens karwei".
Al mopperend schuif ik aan de keukentafel waar mijn zusje verbaasd van haar net gesmeerde broodje opkijkt. "Ja, ik vond dat ook altijd een rotklus, tot ik laatst heel goed spul heb gehaald. Ze neemt nog een hap van haar broodje. "Ontkalken wordt daarmee echt een fluitje van een cent. Ze trekt er een gezicht bij. "Even spuiten en dan met een doekie erover en weg kalk".
"Meen je dat nou?" zeg ik terwijl ik een lepel muesli naar binnen werk. "Man, ik zit toch altijd een partij te klooien in die douche. Ik moet er echt wel een paar uur voor uit trekken. Eerst alles uit en in mijn onderbroek in de douchecabine gaan staan, een bak met Glorix binnen handbereik en een tandenborstel in de aanslag. En dan maar met de tandenborstel in de Glorix dippen en voegen borstelen".
"Jonguh, jij bent gek", klinkt het uit de volle mond aan de overkant van de keukentafel. "Weet je wat, ik ga straks op de fiets en haal dat spul voor je op. Je weet niet wat je ziet!".
Een half uur later komt ze terug en poot de ontkalker demonstratief op mijn aanrecht. "Als je weg bent, ga ik ermee aan de slag" lach ik nog.
Als zij na een paar ouderwets gezellige dagen samen, inmiddels is vertrokken naar haar gezin in het buitenland zie ik opeens de fles ontkalker weer staan. Ik besluit de proef op de som te nemen en loop er fluitend mee naar de badkamer. "Jongens, ik heb nu toch een wondermiddel. Tip van Valerie", roep ik nog enthousiast naar boven.
Voordat ik de fles van het irritante plastic klepje ontdoe lees ik vluchtig de gebruiksaanwijzing. Ergens zie ik in de gauwigheid staan "als u erg veel last van kalk heeft, dan langer laten intrekken..". Nou prima, denk ik, dan pleeg ik straks in de tussentijd even een belletje.
Afijn, ik stap in de douchebak en spuit stuk voor stuk alle voegen royaal met het spul. Van boven naar onder, van links naar rechts en nog een keer en dan nog een keer. Totdat de hele fles leeg is. Ik stap voldaan de douche weer uit en ga uitgebreid met mijn moeder zitten bellen. Na drie kwartier neem ik een kijkje in de douchecabine en veeg conform de aanwijzingen op de verpakking met een vochtige doek over de tegelwanden van de douchecabine.
Ik schrik me suf. Aan de zijkanten van de tegels is het hele motief verdwenen! "Dat kan toch niet waar zijn. Heb ik nou het motief weggespoten?" Ik ga op een afstandje staan en bekijk de wanden. Het ziet er opeens heel anders uit!.
Die avond rond 19.30 krijg ik een Appje van mijn zusje. Het is daar middernacht. Ze kan door de jetlag niet slapen en vraagt hoe het bij ons gaat. Ik vertel haar van het tegeldebacle en zeg dat ik voor de zekerheid de hele fles er maar op gemikt heb en dat ik nu stukken motief mis.
"Jonguh, heb je die HELE fles erop gespoten, dat mag helemaal niet, dan krijg je een chemische reactie. Straks vallen de voegen eruit, en misschien zelfs de tegels!"
Nou raak ik toch enigszins in verwarring. Ik kruip half in mijn container en diep de lege fles van de ontkalker er hangend op mijn buik weer uit.
Dan lees ik ergens onderaan (tot zover was ik eerder niet gekomen) "Absoluut niet langer dan 5 minuten laten intrekken....."
Heb ik weer.
Annet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten