Volg mij
naar mijn huis
van kwetsbaarheid
en laat je
niet leiden
door je hoofd
want eens
dan zijn we
geluiden kwijt
en raken
de lichten
gedoofd
dan staan we
puur en naakt
met elkaar
geruisloze stilte
in donkere pracht
dan wordt alles licht
en voelt niets meer zwaar
omdat ik
je kwetsbaarheid zag.
Annet
Ik ben op zoek
naar zacht,
naar fijne lijnen
gladde randen
ik wil me
nergens meer
aan branden
kom neem mijn hart
weer in je handen
en laat mij al
je lijnen volgen
want aan jouw zij
ben ik geborgen.
Annet
Soms kijk ik naar je
van opzij
de kuiltjes in je wangen
het lokje bij je oor
de kleur op je gelaat
dan kan ik er niet bij
dan draait mijn hoofd soms door
hoe kwetsbaar dat we zijn,
of alles valt..., of staat
ik durf mijn broosheid
toe te geven
ik wil niet 'groot' meer
hoeven zijn
de kern is
dat we willen LEVEN
het was een 'wake up call' voor mij.
Annet
Terwijl ik knutsel,
knip en dicht
denk ik terug
aan hoe het was
in mijn jeugd
vol van verwachting
met zijn allen in een kring
ooms en tantes
en m'n oma's
iedereen las een gedicht
nooit gedacht
dat ik kon huilen
om een warmte
die zo diep zit.
Annet
In de nacht
lost alles op
vervagen scherpe lijnen
en ook mijn vragen
van de dag
lijken beter
te betijen
ik hul me in
een jas van rust
geluidloos
duik ik onder
en als de maan
de ochtend kust
heb ik de antwoorden
gevonden.
Annet
Samen springen
in de regen
samen zingen
in de zon
grapjes maken
met zijn tweeën
liedjes
die ik eens verzon
zoveel bloemen
nog te tellen
zoveel dieren
die 'k je leer
er is nog zoveel
te vertellen
elke keer
een beetje meer.
Oma
Ik kan er niet
mee omgaan
ik weet niet
hoe het moet
ik wil je stem
bewaren
je blijven voelen
in mijn bloed
soms wil ik je
wat vragen
of even knijpen
in je hand
nog 1 keer kind zijn
in je armen
kom eventjes
aan deze kant...
Annet
