Stuurloos (1996)

Uit mijn gedichtenboekjes steken tientallen slordig afgescheurde, losse velletjes papier in alle soorten en maten. 

Sommige zijn vergeeld en gaan vele jaren terug, andere zijn nog redelijk wit van kleur en hebben een latere datum. 
Maar een ding hebben ze gemeen, het zijn stuk voor stuk in de haast geschreven 
'troost gedichten' waarmee ik verdriet en afscheid in woorden probeerde te vatten. 

Het gedicht 'stuurloos' is er een van.

Stuurloos

De boot drijft

stuurloos rond

de wind klapt

met de zeilen

de golven slaan

op dek

maar niemand

die gaat dweilen

Opeens is alles

anders

waar dag was 

is nu nacht

waar gelachen 

zijn nu tranen

de boot 
is onbemand

Hoe gek het tij

kan keren

hoe droef

het leven wordt

als een schakel  

uit de keten

voorgoed 

verbroken wordt.

Annet (1996)