Het was zo bijzonder onze weg uit het dal toen onmacht naar hoop boog je 't leven weer opzoog en je alle facetten hoe klein en miniem met ogen vol schitters ging zien. Mama
Van binnen danst nog zoveel kind in mij van binnen voel ik mij nog lang niet oud maar rimpels zingen zacht hun droef refrein van mijn levensboek dat zich ontvouwt. Annet
In de omarming van de nacht geef ik me gewonnen verlies ik al mijn kracht mijn tranen zijn begonnen in de troosting van de nacht vervagen al mijn kleuren geen vragen en geen zeuren waar rust is wat mij wacht. Annet