"Moet dat nou zo vlak voor mijn neus?"
"Jullie zijn hier in Heerenveen hoor, en niet in Haarlem!"
Lucinde die net door de openslaande deuren is komen binnenwaaien trekt een afkeurend gezicht, gooit haar tas op tafel, kwakt haar jas over een stoel en maakt dat ze wegkomt. Z'n zusje heeft haar hielen nog niet gelicht of Niels stiefelt gealarmeerd door het gekrakeel de keuken in en aanschouwt het tafereel voor zich.
"Wat doen jullie nou?'
Zwanger bloedje zit, of liever gezegd, hangt op een stoel terwijl papa in spe voor haar op zijn knieën zit te hannesen met haar zwangerschapsbroek, waarvan zij gedeelte 'onderbuik, cq kruis' niet meer in beeld heeft. "Dat ding zit veel te strak!", moppert bloedje die amechtig onderuit hangt en een poging doet iets van haar onderstel te zien."Volgens mij heb je 'm gewoon te klein gekocht", zucht Robert die wat zit te wurmen en een naadje probeert te pakken te krijgen. "Kun je 'm niet lostrekken daaronder, dan krijg ik weer wat lucht", kreunt bloedje. "Zal ik een schaar pakken?" vraagt Niels en maakt aanstalten om naar de bestek la te lopen. "Weet je wel wat die broek heeft gekost?" pruttelt mama in spe er lustig op los. "Ja, hallo, wat wil je nou dat ik doe? Of ik knip 'm los, of ik laat het zo." Robert neemt een diepe adem teug, staat op, laat de broek de broek, ploft op een stoel neer en werpt een lege blik in de krant.
Zwanger bloedje trekt koket haar truitje weer over haar buik en gaat over tot de orde van de dag. "Mama, je bent wel stand-by he voor als de weeën gaan beginnen, dat je dan naar Haarlem komt en dat je erbij bent?"
"Ja natuurlijk, maar die weeën kunnen wel een hele dag duren", spreek ik bemoedigend en als ervaringsdeskundige. "Maar geef me nog wel even het adres van het ziekenhuis, dan weet ik waar ik tegen die tijd heen moet" vervolg ik . Bloedje schuift wat heen en weer op haar stoel. "Ik heb al bedacht mama, als ik nou tijdens de bevalling onaardig doe tegen Robert, wil jij hem dan opvangen..?"
