Moederreflectie (2018)

Had ik 
toen maar 
die rust

en niet 
telkens zorgen

die overdreven
onzekerheid

van, 
"doe ik het goed?"

"waar leg ik de lat?'
en "hoe speel ik  
het klaar?"

Was ik toen
die ik nu ben maar. 



Annet

Pap (2018)

Ik denk
al steeds langer
dan een dag
niet aan jou

ik hoor
al steeds langer
je stem niet
in mij

maar ik merk
dat dat niet is
waar ik
je in vind

en ik weet
dat dat niet is
waar ik
je in zoek

maar in m'n bloed
en m'n adem,
m'n zweet en
m'n tranen

stroom je
door mij,
en vloeien
we samen.



Annet

Niels (februari 2018)

Ik kijk 
naar je handen,
de lijnen, het eelt,
ik herken
de vorm van je nagels
weer

om je mond
die de woorden zo lang
niet kon vormen,
en waaruit toch
klanken en zinnen
ontstonden

zie ik de jaren
die voorbij zijn 
gevlogen,
ontwaar ik het kind
dat ik beschermde, geleidde

Ik kijk naar je benen,
ze gingen je dragen,
al was ik de enige
die daarin geloofde

De man die 'k nu zie
is het kind al ontgroeid,
voor jou heeft enkel het heden zin.
Maar ik, ik ga door, onvermoeid 
want elk succes is weer een begin.   


Mama