Toen de nachten
het langst
en mijn wezen
vol angst
en het bed naast mij
huilde van pijn
toen je vuur
leek gedoofd
en mijn hart
was gekloofd
smeekte ik
je vervanger te zijn
Nu kijk ik je aan
en besef je bestaan
veel meer dan ik
ooit had gedacht
kom hef nu je glas
op alles wat was
want wij zijn verstrengeld
in kracht.
Mama
Wat is dat toch
voor modus
waarin ik
klem zit
elke dag
laat mij begrijpen
waar 't vandaan
komt
laat mij weer
reiken
naar een lach
ik ben slechts
wachtende
zo lijkt het
op het
volgende
moment
dat een
rampspoed weer
voorbijkomt
en al
het mooie
overstemt.
Annet
Waar ik kijk
zie ik verleden
door de wimpers
van mijn bron
en mijn innerlijk
bewoog
bij het knipperen
van de zon
toen ik droomde
dat ik vloog.
Annet
