Kroatië 2008.
"Mama, waar is die markt eigenlijk?" Sanne zit mopperend naast me met de kaart in haar hand en heeft haar blote voeten amechtig op het dashboard geplant. "Ja, mama ik stik me dood hier achterin", verzucht Niels die met zijn lange benen tussen de voorstoelen doorsteekt en verveeld een door de zon verkleurde slappe banaan naar binnen werkt.
We zijn op vakantie in Kroatië en zoals op elke vakantie komt ook nu de padvinder in mij boven. "We gaan morgen een mooie tocht maken" kondig ik de avond ervoor enthousiast aan. "Oh, is het weer zover", gromt Sanne boven een breezer. "Vertel, welke markt gaan we nu weer onveilig maken, en weet je dit keer wel de weg?" vraagt ze hautain terwijl ze haar blik op haar broer en zusje richt. "Mogen wij hier blijven?" smeekt Lucinde terwijl ze al tandenpoetsend in haar pyama door de woonkamer cq slaapkamer van het appartement banjert. "Ik vind het veel te heet in de auto zonder airco" maakt Niels de stemming compleet.
"Jullie gaan gewoon mee, punt over en uit!" zeg ik terwijl ik de bedden uittrek voor de nacht. Ik hoor drie diepe zuchten achter me, gevolgd door drie paar snelle voetstappen richting de badkamer en een deur die met een knal wordt dichtgetrokken.
De volgende morgen als het nog heerlijk koel is maak ik de ontbijttafel klaar, smeer broodjes voor onderweg, vul de koelbox en maak op mijn allervriendelijkste toon mijn drie bloedjes wakker. Na het ontbijt wordt de auto ingepakt en stappen de zwijgende passagiers tergend langzaam in. Het riekt naar een complot, ik word er bijkans zenuwachtig van. "Als de auto het nu maar niet begeeft en als ik die markt maar kan vinden", spookt het door mijn hoofd. Ik doe een schietgebedje.
"Mama, ik zie een rood lampje branden!" roept Sanne na anderhalf uur". "Kijk in het handschoenenkastje wat er in het boekje staat" roep ik boven het razende verkeer uit. "Doe je raam dan ook dicht!", gilt Sanne. "Nee, dan stik ik!" brult Niels vanaf de achterbank. "In het boekje staat dat je moet stoppen", lees ik van Sanne's lippen. Als ik de eerste de beste parkeerplaats op draai, en het handboekje van de auto doorblader hangen mijn bloedjes al in de klep. Het is 35 graden, alles in de koelbox is lauw en twee van de drie moeten plassen. Ik geef me over.
Opeens schiet me wat te binnen, dus zoals op elke vakantie tover ik in alle consternatie ook nu ergens uit de meuk in de achterbak mijn fototoestel tevoorschijn en breng hem in positie. "Ik maak gauw nog even een leuke foto van jullie" zeg ik geforceerd.
Sanne kijkt me vernietigend aan : "Mama, je denkt toch niet echt dat wij nu gaan lachen he!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten