"Heb je nog een pasfoto voor me?"
In de jaren 70 was het zo'n vaste beetje prik om zodra je de jaarlijkse schoolfoto's had weten te bemachtigen een aantal pasfoto's achterover te drukken die je vervolgens ging verspreiden onder je vrienden en vriendinnen. Heel wat pasfoto's heb ik in die jaren tijdens de intensief gevoerde correspondentie met mijn campingkornuiten tussen de vele volgeschreven velletjes gekleurd briefpapier gelegd. En even zovele fotootjes vonden hun weg naar mij. Ik prikte ze dan als een soort collage met een speld in het behang boven mijn bed, of schoof ze tussen kleine plakhoekjes in mijn fotoboeken. Ik hield altijd trouw bij in welk jaar de foto's gemaakt waren en vond het leuk om dan een paar seizoenen later het boek weer tevoorschijn te halen om te kijken hoe haardrachten waren veranderd, de adolescentie zichtbaar zijn intrede deed en blikken een andere dimensie kregen.
Vrienden van het eerste uur, die elkaar als onbezorgde tieners in de vroege jaren 70 toevallig leerden kennen tijdens een vakantie met hun ouders op een klein campinkje in Terhorne en die nu al zo lang in elkaars leven rondzoemen. De tieners van toen, stuk voor stuk vol van leven, nieuwsgierig en sportief, grenzen verkennend en sociaal vaardig, schouder aan schouder op weg naar volwassenheid.
Als ik de vele brieven door mijn handen laat gaan die ik in de loop van de jaren 70 en 80 heb ontvangen en die ik nog steeds zorgvuldig bewaar in de oude brievendoos van mijn oma besef ik pas hoe verweven die groep tieners met elkaars leven was. We deelden zoveel dat soms vier volgeschreven A4-tjes per week niet voldoende waren om datgene te verwoorden dat ons in die jaren bezig hield. Ik weet nog goed dat ik de brieven altijd voorzichtig moest openen omdat er samen met de epistels steevast knipsels, tekeningen, gedroogde veldbloemen en foto's uit de rijkelijk versierde enveloppen vielen.
Na een aantal memorabele reünies, waarvan de laatste inmiddels al een tijdje geleden, bracht Facebook ons weer in nostalgie samen.
Tieners van toen, vrienden van nu...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten