maandag 28 april 2014

Echte zomers (Terhorne jaren 70)



De jaren dat zomers echte zomers waren op Camping Oan e Poel.
Dat moeders en kinderen vaak de volle zes weken zomervakantie onbekommerd in toercaravans met voortenten bivakkeerden en de kost verdienende vaders zich na een lange week werken op vrijdagavond in kostuum en met weekendkoffertje bij hen voegden. Dan was het eerst even wennen geblazen, want na een week onder het 'we eten makkelijk' en 'laat maar waaien' - regiem' van de moeders golden in het weekend opeens weer de regels van de vaders : "ik wil wel goed voer" en "die kinderen moeten luisteren". Pas als de bouwvak intrad konden ook de vaders zich eindelijk laten gaan en vormden we in die drie weken met zijn allen 1 gezellige ongedwongen clan. Wat zaten we te smikkelen in een grote kring op de grond van meegebrachte borden en met een bijeengeraapt zooitje bestek als Annie in haar 'huishoudinkje van steen-caravan' weer eens heerlijk had gekokkereld en ons allemaal liet meegenieten. En wie herinnert zich niet de waterval aan grapjes en mopjes die Jan Leusink dagelijks over ons uitstortte en menige onbedaarlijk lachsalvo en 'bijna stik momenten' veroorzaakte. De vroege visuurtjes van Gerard en Has, de grappen en grollen van ouwe Dop en de wankele stappen van Willem na een paar uurtjes 'tanken' bij Janke in De Zevenwouden, de plaatselijke bruine kroeg. Al die momenten aaneen geregen vormen welhaast een heel tijdperk. Toen de steiger ook 's avonds ons domein werd. 
Want als het vaatwerk achter de rug was, de boten veilig en wel onder het dekkleed lagen en de ouders gezelligheid bij elkaar zochten, haalde Kees Drabbe zijn gitaar op, ging in kleermakerszit op de steiger zijn instrument stemmen, wachtte tot we ons allemaal om hem heen hadden geschaard om dan 'House of the rising sun' of een ander sfeervol kampvuur lied aan te heffen. Binnen een tijd van een mum zong of neuriede iedereen mee en hingen we in onze warme slobbertruien tegen elkaar aan terwijl de rode zon langzaam achter de horizon verdween en de boten aan hun landvasten zachtjes meedeinden.  
  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten