"Wil je die zwarte veegjes boven mijn ooglid even wegpoetsen?'
vraag ik aan de jonge schoonheidsspecialiste terwijl ik achterover lig op haar relaxstoel en in de handspiegel naar mijn gezicht kijk. Ze heeft net mijn wimpers, die zij "afdakwimpers" noemt omdat ze kort zijn en recht naar voren staan en dus hopeloos zijn om te krullen en van verf te voorzien, getracht met een mascara borsteltje aan te tippen.
"Waar komen die veegjes eigenlijk zo snel vandaan?" wil ik weten.
"Nou ja, dat is uw leeftijd. Uw oogleden gaan hangen en dan krijg dat je dat als je mascara op hebt en je ogen opslaat" zegt ze voorzichtig, wetend dat ze een gevoelig onderwerp aansnijdt.
"Sjonge jonge wat een narigheid" mopper ik terwijl ik mezelf in de spiegel nog eens goed bekijk.
"De elasticiteit van uw huid valt me trouwens nog alleszins mee. Wat gebruikt u daar eigenlijk voor?" klinkt het nieuwsgierig boven mij.
"Nou dat durf ik niet eens te zeggen" gniffel ik. "Mijn dochters vinden mij een soort Wilma Flintstone, want ik heb gewoon zo'n blauw blik Nivea en daar klieder ik wat mee 's ochtends en 's avonds."
"Ach, ik denk dat ik gewoon nog veel collageen heb" zeg ik wijsneuzerig. "Verder ben ik niet zo van de foundation en andere bruinsels of smeerseltjes, ben ueberhaupt niet zo met uiterlijk bezig, dat laat ik liever aan mijn dochters en hun generatie over" snater ik door. "Sinds jaar en dag gebruik ik een oogpotloodje en wat bruine oogschaduw. Dat is het eigenlijk wel." Ze kijkt me aan alsof ik inderdaad uit het Stenen Tijdperk ben weggelopen.
Als ik weer overeind ben getakeld, mijn blouse strak heb getrokken en achter haar aan naar de balie loop om af te rekenen, schiet me opeens nog wat te binnen.
"Oh ja, en die frons tussen mijn ogen heb ik laten botoxen en toen nog filler erin laten spuiten."
Ik zie haar gezicht opklaren. Opeens tel ik weer mee.
Annet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten