woensdag 23 april 2014

Zus en zusje (2013)



"Jongens wie helpt even met afruimen?'
Het is vrijdagavond, de borden zijn tot de laatste kruimel leeggegeten, de uitgelepelde toetjes en de stoffen servetten liggen her en der over de tafel en de bloedjes zitten blijkbaar op hete kolen. 
"Mama, mag ik van tafel, ik moet nog twee bladzijden van mijn lego en ik wil straks het weerbericht zien". Niels wiebelt heen en weer op zijn stoel. "Mama, vind je het heel erg als ik niet help, op mijn televisie in Amsterdam kan ik geen commerciële zenders ontvangen en ik wil zo graag weer eens Boulevard zien" slijmt Sanne die net voor het eten naar huis is komen treinen en haar spullen vlak voor de onderste tree van de trap heeft neergepoot. "Wie knipt mijn haar even, ik heb morgen een feestje". Lucinde kijkt haar zus die tegenover haar zit vragend aan. Er worden blikken uitgewisseld. Drie stoelen rollen subiet achteruit en in een oogwenk zit ik alleen aan tafel en overzie het slagveld voor me. 
Als potten, pannen, borden en bestek hun hete douchebeurt in de vaatwasser ondergaan en Niels inmiddels geconcentreerd achter zijn lego zit neem ik poolshoogte in de badkamer waar driftig wordt geknipt met mijn huishoudschaar. Ik kijk naar de grond die bezaaid ligt met blonde plukken haar. "Waarom leggen jullie er nou geen handdoek onder, die kun je tenminste uitkloppen" zeg ik moedeloos. "Ik heb net vanmiddag alles hier gedweild!". Maar geen van mijn bloedjes slaat ook maar enige acht op mij, ze worden volledig in beslag genomen door het knippen en hun gekeuvel. 
Als ik ze zo samen zie, respectievelijk 14 en 22 jaar moet ik terug denken aan de tijd dat wij ons nakomertje kregen en zij voor haar oudere zusje een levende pop was. Het duurde niet lang of Sanne kon als 8 jarige haar kleine zusje zelfstandig verschonen, haar liefdevol een op temperatuur gebracht flesje geven en eindeloze wandelingen in de kinderwagen met haar maken terwijl Niels er als een trotse pauw naast liep. 
Waar is de tijd gebleven, wat zijn ze snel groot geworden, wat wil ik nog veel van ze meemaken...             

Geen opmerkingen:

Een reactie posten