Haren: Begraafplaats De Eshof
Ik parkeer mijn auto aan de rand van de Rijksstraatweg.
Alles is hier vertrouwd, de robuuste bomen, de markante herenhuizen met de grote oprijlanen, de uitgestrekte gazons. Hier deden we vroeger spoorzoekertje, hier verscholen we ons in de immense tuinen na de zoveelse krijtpijl op stoepen en muren te hebben gezet. Waar is de tijd gebleven, hoelang ben ik hier niet geweest?
Ik steek de straat over en loop onder de witte karakteristieke poort door die ik nog ken uit mijn jeugd. De kleine steentjes knarsen onder mijn hoge laarsjes, een paar vogels zingen in het groen van de oude bomen, een zuchtje wind waait wat bladeren op.
Het lijkt de dag van gisteren dat ik hier als kind meeliep in een langzaam voortschrijdende verdrietige stoet, mijn ogen op de grond gericht, mijn handen klam in mijn jaszak. En nu ben ik hier na al die jaren weer, het heeft te lang geduurd.
Af en toe hou ik even in en blijft mijn blik rusten op een steen, namen roepen herinneringen op, ik herken weer plekken, looproutes van toen flitsen door mijn hoofd.
In een van de paden sta ik stil, een verweerde steen geeft de plek aan waar Geert en Trijntje van Dalfsen liggen, de oudere buren van de Nieuwlandsweg die wij opa en oma noemden, die op ons pasten, onze kinderverdrietjes wegtroostten, bij wie we om kaneelbeschuitjes bedelden en die wijze verhalen vertelden over hun jeugd in het arme Drenthe. Ik zie weer de zwartomrande foto voor me die elke dag liefdevol werd afgestoft, waar hun overleden zoon op stond over wie ze het vaak hadden en waarvan het verdriet nooit is overgegaan. Opeens schiet het door mijn hoofd dat ze nog steeds op mijn kalender staan. Ik veeg de steen schoon en loop in gedachten verzonken verder.
Dan kom ik bij mijn oudoom en oudtante, oom Nico en tante Tine. Ik kan ze zo weer voor de geest halen, hij, de oom van mijn vader, met een dikke sigaar, keurig gekleed en zij met zo'n mooie glimmende speld achter in haar opgestoken haar. Het is alsof hun aanwezigheid bijna tastbaar wordt nu ik hier sta en hun namen aandachtig lees.
In deze oase van rust voel ik mij gezegend met zulke heldere en mooie herinneringen.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten